به گزارش مشرق، روز گذشته نصرالله سجادی معاون وزیر ورزش نشستی با پیشکسوتان داوری برگزار کرد تا نظرات مو سپیدهای داوری را جویا شود و بداند که چرا داوری فوتبال در لیگ برتر و جام حذفی این فصل با اشتباهات فراوانی همراه است. فارغ از بحث‌هایی که در این نشست مطرح شد یکی از اهالی داوری یادداشتی را در اختیار خبرگزاری فارس قرارداده و نقد‌هایی را به این نشست و شرایط کلی داوری فوتبال ایران مطرح کرده است. این شخص تمایل نداشت نامش فاش شود. متن این یادداشت را می‌خوانید:
سوال مهمی که از معاون محترم وزیر باید پرسید این است:
١) در جلسه هم اندیشی برای داوران نباید حداقل از سه داور و سه کمک داور لیگ برتر جهت شنیدن حرفهای آنها دعوت به عمل می‌آمد؟ کسانی که از نزدیک با مشکلات دست و پنجه نرم می‌کنند.
٢) در روزهای سختی که از کلمات سخیفی چون: مهندسی شده و ... برای این قشر استفاده می‌شود و بعضی از مسئولان ارشد فوتبال با طرح فرار رو به جلو خود را از غائله مشکلات کنار کشیده و توپ را به زمین مقابل می‌اندازند، گویا فراموش کرده‌اند که خود نیز در زمین مقابل هم حضور دارند، آیا می‌توانیم جواب این چند سوال را با صداقت به خودمان حداقل بدهیم؟
الف) چه دِیتا و ورودی ای به داوران داده‌ایم که انتظار خروجی از آنها داریم؟
داوری حرفهای؟
کلاس اول فصل مناسب در خارج از کشور؟
کارهای عملی و تئوری و البسه کامل ؟
دستمزد حرفهای؟
فراهم کردن سیستم هدست برای کم کردن اشتباهات؟
بلیت هواپیما برای سفرهایشان؟
کلاس فیفا در خوابگاهی با اتاق ٨ نفره که در هر وعده غذایی ٤ نفر غذای کامل نمی‌خوردند؟
محل تمرین مناسب در پارک‌های تهران و شهرستان‌ها بجای تمرین بر روی چمن و پیست مناسب؟
ب) مسئولان ارشدی که خطای داوران تحت پوششان را فشار مضاعف به مجموعه فوتبال می‌دانند، آیا قول سفر حج برای ١٠ نفر از داوران که در اردوی کردان کرج برگزار شد را بعد از گذشت ٦ سال عملی نموده اند ؟
ج) با در نظر گرفتن ٢٤٠ بازی در طول یک فصل لیگ برتر و مجموع دستمزد تیم داوری در یک مسابقه که به عدد دو میلیون تومان هم نمی‌رسد( ٤٠٠ هزار تومان کمک داوران و ٥٥٠ هزار تومان داوران و ٢٠٠ هزار تومان داور چهارم، که 10 درصد هم مالیات توسط فدراسیون کسر می‌شود.) و مجموع کل بازی‌های یک فصل ٤٨٠ میلیون(کمتر از قرارداد یک فصل بازیکن درجه سه لیگ برتر)، و با در نظر گرفتن اینکه مبلغ یک میلیارد و پانصد میلیون تومان از اسپانسر صرفاً داوری گرفته می‌شود، و تبلیغ آنها بر روی البسه داوران انجام می‌شود، چرا یک میلیارد باقیمانده را صرف داوری لیگ برتر نمی‌کنند؟
آیا نباید خود فدراسیون هم علاوه بر اسپانسر، برای داوری سرمایه گذاری کند؟
آیا اسپانسر برای داوری‌های رده‌های پایین‌تر، اصلاً پولی می‌دهد یا هدفش فقط دیده شدن در بازی‌های لیگ برتر است؟
آیا فشار و استرس بازی‌های لیگ برتر در رده‌های پایین‌تر وجود دارد؟!
پاسخ به این سوال‌ها می‌تواند راهگشای بخش اعظمی از مشکلات داوری فوتبال ایران باشد
سوال مهمی که از معاون محترم وزیر باید پرسید این است:
١) در جلسه هم اندیشی برای داوران نباید حداقل از سه داور و سه کمک داور لیگ برتر جهت شنیدن حرفهای آنها دعوت به عمل می‌آمد؟ کسانی که از نزدیک با مشکلات دست و پنجه نرم می‌کنند.
٢) در روزهای سختی که از کلمات سخیفی چون: مهندسی شده و ... برای این قشر استفاده می‌شود و بعضی از مسئولان ارشد فوتبال با طرح فرار رو به جلو خود را از غائله مشکلات کنار کشیده و توپ را به زمین مقابل می‌اندازند، گویا فراموش کرده‌اند که خود نیز در زمین مقابل هم حضور دارند، آیا می‌توانیم جواب این چند سوال را با صداقت به خودمان حداقل بدهیم؟
الف) چه دِیتا و ورودی ای به داوران داده‌ایم که انتظار خروجی از آنها داریم؟
داوری حرفهای؟
کلاس اول فصل مناسب در خارج از کشور؟
کارهای عملی و تئوری و البسه کامل ؟
دستمزد حرفهای؟
فراهم کردن سیستم هدست برای کم کردن اشتباهات؟
بلیت هواپیما برای سفرهایشان؟
کلاس فیفا در خوابگاهی با اتاق ٨ نفره که در هر وعده غذایی ٤ نفر غذای کامل نمی‌خوردند؟
محل تمرین مناسب در پارک‌های تهران و شهرستان‌ها بجای تمرین بر روی چمن و پیست مناسب؟
ب) مسئولان ارشدی که خطای داوران تحت پوششان را فشار مضاعف به مجموعه فوتبال می‌دانند، آیا قول سفر حج برای ١٠ نفر از داوران که در اردوی کردان کرج برگزار شد را بعد از گذشت ٦ سال عملی نموده اند ؟
ج) با در نظر گرفتن ٢٤٠ بازی در طول یک فصل لیگ برتر و مجموع دستمزد تیم داوری در یک مسابقه که به عدد دو میلیون تومان هم نمی‌رسد( ٤٠٠ هزار تومان کمک داوران و ٥٥٠ هزار تومان داوران و ٢٠٠ هزار تومان داور چهارم، که 10 درصد هم مالیات توسط فدراسیون کسر می‌شود.) و مجموع کل بازی‌های یک فصل ٤٨٠ میلیون(کمتر از قرارداد یک فصل بازیکن درجه سه لیگ برتر)، و با در نظر گرفتن اینکه مبلغ یک میلیارد و پانصد میلیون تومان از اسپانسر صرفاً داوری گرفته می‌شود، و تبلیغ آنها بر روی البسه داوران انجام می‌شود، چرا یک میلیارد باقیمانده را صرف داوری لیگ برتر نمی‌کنند؟
آیا نباید خود فدراسیون هم علاوه بر اسپانسر، برای داوری سرمایه گذاری کند؟
آیا اسپانسر برای داوری‌های رده‌های پایین‌تر، اصلاً پولی می‌دهد یا هدفش فقط دیده شدن در بازی‌های لیگ برتر است؟
آیا فشار و استرس بازی‌های لیگ برتر در رده‌های پایین‌تر وجود دارد؟!
پاسخ به این سوال‌ها می‌تواند راهگشای بخش اعظمی از مشکلات داوری فوتبال ایران باشد
